Jest najlep­szym surow­cem budowlanym spośród rodz­imych drzew liś­ci­astych, lep­szym również od sosny, a nawet mod­rzewia. Drewno dębowe zal­icza się do gatunków szla­chet­nych, który jest sym­bolem dos­to­jeństwa, siły oraz wyjątkowej wytrzymałości.

Do pro­dukcji okien powinno się uży­wać tylko twardzieli z pnia drzewa, bo część bielasta łatwo ulega zniszcze­niu przez owady. Najlep­sze właś­ci­wości tech­niczne ma drewno z drzew ścię­tych w wieku ok. 180 lat. Należy do gatunku drewna twardego, ciężkiego, odpornego na dzi­ałanie wody i ścieranie się. Jego gęs­tość w przedziale 650 – 750 kg/​m3, zapew­nia mu najlep­sze para­me­try wytrzy­małoś­ciowe, spośród wszys­t­kich gatunków drewna wys­tępu­ją­cych w kraju.

Warto wspom­nieć, że ze względu na swoją gęs­tość, dębina osiąga znacznie lep­szy współczyn­nik dźwiękoszczel­ności. Okna z takimi ramami i odpowied­nio dobraną szybą, będą i luk­su­sowe, i dźwiękochronne. Przesyce­nie drewna dużą iloś­cią garb­ników, pow­stałych w nat­u­ral­nym pro­ce­sie wzrostu drzewa, zwięk­sza jego odporność na dzi­ałanie owadów i czyn­ników rozkład­owych (grzyby, pleśnie) ale również jest czyn­nikiem ujem­nym gdyż ten silny i trwały kwaśny zapach garb­ników, w wodzie tward­nieje i z cza­sem czernieje, w wyniku reakcji chemicznych miedzy garb­nikami zna­j­du­ją­cymi się w drewnie, a związkami żelaza zna­j­du­ją­cymi się w wodzie, a przez porowatą struk­turę, którą trudno skutecznie zabez­pieczyć, po lat­ach mogą pojawić się mikropęknięcia.

Ciekawy rysunek i barwa okien z drewna dębowego cieszy się od wieków niesłab­ną­cym uznaniem i renomą na całym świecie. Wysokie para­me­try użytkowe oraz atrak­cyjna este­tyka spraw­iają, że jest ono bardzo kosztowne.